Ibrahim je rođen 5. novembra 1615. godine kao najmlađi sin sultana Ahmeda I i njegove omiljene supruge sultanije Kosem. Otac mu je preminuo kada je Ibrahim imao svega nepune dvije godine. Nakon ovoga nastupio je period krvavih obračuna u sultanovoj porodici kada nijedan pretendent na prijestol nije uspijevao da dugo održi vlast.
Na tronu su se smijenjivali Ibrahimov stric Mustafa I, njegov polubrat Osman II, stariji rođeni brat Murat IV…
Vlast je na kraju prigrabio Murat, ali to što je sultan postao njegov rođeni brat za Ibrahima je bilo još i opasnije. Godine 1635. iz straha da bi mogli da pokušaju da mu preotmu vlast, Murat IV naređuje pogubljenje svoja dva brata – Kasima i Bajazita. Ibrahim je pošteđen budući da njegov brat u njemu nije video prijetnju, ali to ne znači da je izbjegao gorku sudbinu.
Mladost provedena u “kavezu”
Iako ga je brat poštedio, Ibrahim je od 1635. godine bio zatvoren u “kavesu”. Bio je to ograđeni dio harema, u kojem su mlađa braća vladajućeg sultana ponekad držana u svojevrsnom zarobljeništvu, izolovana i pod stražom, piše Istorijski Zabavnik.rs.
Ibrahimovo zatočeništvo je trajalo sve do 1640. godine, odnosno do smrti sultana Murata IV kada je on postao jedini muški član iz loze Osmanlija, budući da nijedno muško dijete Murata IV nije preživjelo rano djetinjstvo.
Stres koji je Ibrahim doživio u vrijeme pogubljenja svoja dva brata bio je toliko veliki da je to ostavilo trajne posljedice po njegovo mentalno zdravlje. Zatočeništvo je samo doprinjelo paranoji.
Ibrahim je vijest o smrti svoga brata prihvatio sa velikim nepovjerenjem. Kada je pozvan da preuzme prijestol, odbio ga je u strahu od toga da je u pitanju zamka. Tek kada mu je pokazano beživotno tijelo sultana Murata IV, on je pristao da preuzme vlast.
Godine boljitka
Prvih nekoliko godina vladavine sultan Ibrahim I pokazao se kao veoma sposoban vladar. Veliki dio zasluga treba prepisati Kemankeš Mustafa-paši koji je po Ibrahimovom stupanju na prijestol postao veliki vezir. Njegova čvrsta ruka održavala je snagu i stabilnost Osmanskog carstva.
Ipak, i Ibrahim ga je u stopu pratio i podržavao. Kada je Kemankeš Mustafa-paša napisao memorandum o javnim poslovima, sultan Ibrahim mu je odgovorio. Na osnovu sultanovog odgovora jasno se može vidjeti da je on bio izuzetno obrazovan čovjek.
Ibrahim je često prerušen vršio inspekciju trgova u Carigradu i naređivao je velikom veziru da ispravlja nepravilnosti koje bi uočavao.
Ibrahim nikada nije prevazišao traume doživljene u djetinjstvu i mladosti. Posljedice proživljenog stresa počele su da se manifestuju kroz česte i veoma jake glavobolje, kao i napade malaksalosti.
Druga krajnost bili su strašni izlivi bijesa. Jedno vrijeme sultan je bio veoma naklonjen novorođenčetu jedne od njegovih konkubina. Turhan Hatidže sultanija – Ibrahimova glavna žena, ljubomorna, ovo mu je prigovorila.
Ibrahim je, razjaren zbog takvog njenog ponašanja, uzeo iz njenih ruku svog sina Mehmeda i bacio ga u bazen. Mali princ se nije udavio samo jer ga je spasio sluga, ali mu je ostao ožiljak ne čelu, koji je nosio do kraja života.
Turhan Hatidže sultanija, važila je za jedinu koja je uspijevala da smiri njegove, sve češće, izlive bijesa. U trenutku ludila dao je da se udavi svih 280 članica svog harema jer je čuo priču da je u harem kročio drugi muškarac.
Kružila je i priča da je bio opsednut punijim ženama do te mjere da je slao sluge širom države da pronađu najdeblje moguće žene za njegov harem. Jedna od njegovih glavnih konkubina zvala se “Şeker Pâre”, doslovce “komad šećera”, a pričalo se da je težila oko 150 kilograma.
Osam konkubina Ibrahim je načinio haseki sultanijama (glavnim ženama) dajući im silna bogatstva i posjede. Jednoj od njih je čak dao i palatu samog velikog vezira.
Ušao je u historiju po tome što je – ubijen!
Ovakvo ponašanje, u kombinaciji sa ratnim porazima u ratu sa Venecijom u poznim godinama vladavine, razbjesnilo je njegove podanike, a naročito one najopasnije – janičare!
Osmog avgusta 1648. godine korumpirani veliki vezir Ahmed-paša je zadavljen i iskidan na komade od strane nezadovoljne mase. Istog dana, Ibrahim je uhvaćen i zarobljen unutar Topkapi palate.
Ibrahimu je oduzeta titula sultana, a na vlast je došao njegov sedmogodišnji sin Mehmed IV. Ibrahim je zadavljen 18. avgusta 1648. godine ispred svoje palate. Time je postao tek treći sultan u historiji Osmanskog carstva koji je ubijen.
(Izvor: BlicŽena)